Gisteravond besloot ik dat het tijd was om eens lekker op de bank te hangen en te Netflixen. Ik herinnerde me vaag dat er een serie was over schaken. En ja hoor, gevonden: The Queen’s Gambit. Een mini-serie van 7 afleveringen. En na het bekijken van de eerste aflevering moet ik bekennen: ik was meteen in de ban. Dat wordt binge watching de komende avonden!
De serie gaat over een weesmeisje in de jaren vijftig dat opgroeit in een weeshuis. In de kelder van het weeshuis treft ze een conciërge met een voorliefde voor whisky en schaken. Van hem leert ze de eerste beginselen van het laatste (al raakt ze ook verslaafd aan pillen, maar dat heeft niets met deze brave conciërge te maken).
En al snel blijkt ze beschikken over een extreem talent. Naar ik begrijp probeert ze in de rest van de serie de beste schaker van de wereld te worden. Maar goed, zo ver ben ik nog niet, en ik wil ook niet spoileren (is dat een woord?)
Het deed me denken aan hoe ik schaken leerde. Gelukkig gewoon van mijn vader. Daar ging bij mij wel het een en ander aan vooraf.
Het eerste denkspel dat ik leerde was stratego. Gekregen van Sinterklaas. Stratego is een bordspel (met in het midden als ik het me goed herinner een meer) waar verkenners, majoors, mineurs, bommen, kolonels en een generaal op zoek zijn naar de vlag van de tegenstander. Wie het eerst de ‘vlag’ van de tegenstander vond, won. Ik speelde dat vaak met mijn vader. En ik won steeds vaker.
Toen ik steeds vaker mijn vader versloeg met stratego, gingen we dammen. Nu wilde het toeval dat de meester in de 5e klas van mijn lagere school een damklasje had, waarvan ik lid werd. Hij zei dat Ton Sijbrands (destijds wereldkampioen dammen) van hem had leren dammen! Dat heb ik nooit kunnen verifiëren, waar ik vond het enorm stoer. En ik leerde goed dammen. Een heel ander spel dan stratego. Geen militaire types die je over het bord beweegt, maar abstracte, ronde zwarte en witte schijven. Dankzij de lessen van de meester begon ik mijn vader steeds vaker te verslaan met dammen.
En toen gingen we schaken. Ik vond het geweldig. Net als dammen, een spel waarbij je echt heel diep moet (voor)denken. Maar dan, net als stratego, met unieke karakters (‘stukken’) als paarden, lopers, torens, een koningin en een koning, elk met hun eigen eigenschappen. Ik ging er zelfs boeken over lezen en allerlei openingen proberen te onthouden. Na verloop van tijd werd ik beter en beter, en herhaalde de historie zich ….
Wat jammer dat ik al zo lang niet meer heb geschaakt, bedenk ik me nu. Want schaken is echt vet (zo zeg je dat toch tegenwoordig of is dat juist alweer mega ouderwets?).
Alhoewel, in mijn werk kan ik heel veel kwijt van wat me zo aantrekt in schaken. Ik mag graag de bekende ondernemer, spreker en auteur Keith Cunningham aanhalen die zegt: “business is an intellectual sport”.
En eigenlijk is dat exact waar ik aan werk met ondernemers in mijn Lucrative Loop Programma. Ze helpen om de intellectuele sport die ondernemen is naar een next level te brengen en een duurzaam succesvol bedrijf te realiseren.
Wil je meer daarover weten, kijk dan hier verder op mijn site.
Of klik op deze link en plan een 1-op-1 afspraak met mij in om te verkennen of het Lucrative Loop Programma iets voor jou is.
En ik ga de komende avonden lekker binge watchen. Of toch maar weer eens echt schaken?